Saddam Hüseyin rejimi, 1986'da Kürtlere karşı soykırım kampanyasına başlamadan yıllar önce, yani 1971'de Kürtler ile Irak hükümet arasında görüşmeler yapılıyordu.

Dört yıl süren görüşmelerden bir sonuç çıkmamıştı.

1974 yılının başlarında Güney Kürdistan’da şiddetli bir savaş başladı.

O sıralarda Irak rejimi, bir yandan İran’da Şah rejimi ile görüşürken, diğer yandan Batılı devletlerle temaslarını arttırarak ilişkisini güçlendiriyordu.

Katliamların alt yapısı oluşturulmuş ve Kürtlere yönelik katliamlar için düğmeye basılmıştı.

O dönemde Baas rejiminin saldırıları nedeniyle Süleymaniye üniversitesi öğrencileri ve çok sayıda kurumun toplandığı Qeladizê hedef olarak seçildi.

24 Nisan 1974 sabahı Irak ordusuna ait iki savaş uçağı, Qeladizê'ye napalm bombası yağdırdı.

Bombardımanda 57'si üniversite öğrencisi olmak üzere en az 150 Kürt katledildi, 250'yi aşkın sivil ise yaralandı.

Aradan 40 yıl geçmesine rağmen Qeladizê katliamı bugün hala Irak Yüksek Mahkemesi'nin gündemine girmedi. Katliam mağdurlarının yaraları ise halen sarılmadı.

Bu katliamın ardından “Enfal” soykırım operasyonları başlatıldı.

1980-1988 yılları arasında yaklaşık 200 bin Kürt vahşice katledildi.

Soykırım operasyonları kapsamında 1988'de Halepçe'de en az 5 bin Kürt kimyasal gazlarla katledildi.

1980'li yıllarda 4 bin 500 köy ve 26 şehir yerle bir edildi.

Saddam rejimi, "stratejik şehirler" ya da "modern köyler" adları altında Güney Kürdistan’da 110 toplama kampı oluşturdu.

Dağlık bölgelerdeki 750 bini aşkın Kürt bu kamplarda toplandı.

Bu yıllarda 10 bini Bağdat ve çevresinde yaşayan Feyli Kürtlerin de içinde yer aldığı 200 bin kişi yok edildi. Diğer bir deyimle kaybedildi.

Saddam Hüseyin rejiminin işlediği bir bölümü saklı kalmış insanlık suçlarına yönelik her gün yeni bir bilgi, belge ve toplu mezarlar ortaya çıkarılıyor.

Halen ülkenin her tarafından toplu mezarlar çıkıyor.