İşte Türkiye\'nin entel dantellerinin asıl sorunu bu nokta. Bende birçok arkadaşımız gibi Gezi olaylarından başlayarak durumu değerlendirmek istemediğim için farklı bir çerçeve çizmek istedim bugün. Çünkü sadece Türk entellerinin yada muhaliflerinin değil genel Türkiye halklarının büyük bir çoğunluğu bugün Kuzey Kürdistan\'da yaşanan zulme ve katliama sessiz kalmakta ve bir çoğu onaylar durumda bulunmaktadırlar. Yani sosyal medya devrimcilerinden bahsetmeye gerek bile yok, onlar kendi sıcak yataklarında, sevgililerinin dudaklarında zemzem suyu içenler, günde bir iki paylaşım yaparak militanlaştıklarını zannedenlere ne diyebilirim ki?

Asıl sorun bu Türkler kürdün çığlığından neden bi haberdirler?

Neden açık ve ortadadır. Her seferinde de dile getiriyoruz. Birinci neden, Kürt hareketlerinin birlik olmaması hatta birlikten uzak birbirinin neyari olmalarıdır. Artık bunu söylemek bile normalleşir hâle geldi. Çünkü kürdün iktidar savaşı, iktidarsız gerdek gecesi fasılı gibi bir olay hâline gelmiştir. Gelin yok, damat yok, damat odası başkasının evinde hatta yatak odasında ama bizimkiler ben bu akşam uçacağım havasındalar. Farkında değiller midir ki her gün başkaları at koşturmaktadır? Tâbiki biliyorlar ama iktidarsızların en büyük özelliği bu olsa gerek hemen başlarlar sohbete ben şöyle ederim ben böyle ederim. Aslında edilen kendisidir farkına varmak istemez. Namusunu, toprağını geri almak için bir araya geleceğine, birbirine hava atmaktan öteye gitmeyen hareketlerimiz oldukça, ancak..........

Neyse yukarıyı noktalarla bırakayım, bu sinir ve stres ile hadsizlik yapmayayım. Çünkü kadını, erkeği, çocuğu katledilen bir halkın evladı olarak bütün liderlerimize sövmemek için yogaya başlasam biraz dinginleşmek için derdimi Buda\'ya anlatsam yardım istesem. Hani olur ya belki rahatlarım diye eminim Buda ellerinde farklı işaretler ile yogaya başlar....

Peki ikinci asıl sorun nedir. Türk ve Türk devşirmelerinin bizim katlimize sessiz kalmalarının?

Cevap belli, canları yanmıyor. Adam evinde, işinde. Çocukları güllük gülistanlık hayâllere dalmış. Millet diskoda, clupta. Adam neden Cizre’yi düşünsün. Sur\'da olanlara niye ses çıkartsın? Yani savaşı onların kalbine gömmedikçe, götürmedikçe onlar kürdün çığlığını duymazlar ki. Onlar evlerimizde patlayan bombaları, sokaklarımızda gezen tankların gürültülerini nereden bilecekler? Dünün kuyruklu kürdüne neden ağlasınlar, neden bir mum yaksınlar ki. Hayır yapmazlar. Bizi sevmezler, sevemezler bir kere aynı hamurdan yoğrulmamışız biz. Bizler kanın, barutun kokusu, Fırat’ın, Zap’ın amansız dinginliği, Cilo\'nun, Ararat’ın mayası ve Anavatan Kürdistan’ın toprağı ile var olmuşken, onlar piçleşmiş devşirilmiş bir kavmin evlatlarıdır.

Şimdi diyecekler ki bu ne milliyetçilik, faşizanlık. Hayır alakası yok, bu gerçek bir tepkidir. Olması gereken budur. Bizi görmüyorlar, bizleri anlamıyorlar. En değme entelleri bile bizden bahsederken ya acıyarak yada aşağılayarak dile geliyorlar. Bir Türk enteli dantelli gösterin bana kürdün onurlu savaşından, şanlı kahramanlığından bahsetsin. Yoktur, edemez. Küçük kardeş hep ezilmiştir, yazıktır bu kardeşe. De bir bonibon verelim derler. Ben ise bu adamların bizi anlaması için onlara tanklarından bonibonlar verelim diyorum. Belki bizden yardım isterler artık. O zaman anlarlar kim küçük kardeş, kim büyük kardeş....

Bu arada Cizre\'de, Silopi\'de, Sur\'da günlerdir savaşan savaşçıları selamlamayı bir borç bilirim. Ne kadar tarzda yanlışlıkların olduğunu bilsem de bugün o savaşçıları selamlamak boynumun borcudur. Ve açık belirtmek gerekirse böylesi bir savaş ortamında PKK\'nin oradaki güçleri cephanesiz bırakmaması da takdir edilecek bir durumdur. Hazırlığın ve ihtimamın iyi olduğunu belirtmek ve bu savaşçılara saygı duymak hepimizin boynunun borcudur.

Ama savaşın ciddi anlamda Türkiye’nin içine taşınması, Türkiye\'den kopuşun açık olarak gündeme alınması gerekmektedir. Türkiye\'den bağımsız Kürdistan\' a giden yolu verdiğimiz bedellerin ardından hepimiz hak etmekteyiz. Özerklik zırvalığından vazgeçilmeli ve Bağımsızlık için mücadele edilmelidir. Başka türlü kürde özgürlük gelmeyecektir. İtilen, kakılan küçük kardeş olmaktan vazgeçilmelidir. BDP içindeki bağımsızlıkçılar seslerini yükseltmelidirler. Bu bir olasılık değildir. Matematik değildir. Olacak olandır. Onun için korkusuzca dile getirmenizin zamanı gelmiştir....

Aynı şekilde Güney hükümetinin de alması gereken çok acil tedbirler bulunmaktadır. Ve bunun en başında gelen Türk gücünün güney Kürdistan’ın her yerinden kazınıp atılmasıdır. Bakın bu güç sadece askeri bir noktada birikmiş bir varlık değildir. Bugün özelde Kürdistan ve genelde tüm Irak\'ta istihbarati faaliyet yürüten, askeri organizasyonlara yardım eden bir durumdur. Kesinlikle hükümetin bu gücün bu topraklardan çıkarılması için Irak yönetiminden daha fazla adım atması gerekmektedir. Bugün Irak hükümeti kendi çıkarları için olsa dahi, bu gücün çıkarılması için daha fazla söz söylemektedir. Artık nokta atışını Kürdistan hükümeti yapmalıdır.....