Akşamın gri karanlığı kentin üstünü yavaş yavaş örterken, bir ara sokak beni sana ulaştırır umuduyla bu kentin bütün caddelerini yürümek istiyorum. Oysaki sen uzaksın bana uzak yaralı ve yitik ülkem gibi uzaksın.

Cadde başında umutla beklerim belki gelirsin yada otobüs duraklarını hoyrat delikanlılar gibi süzmek geliyor yüreğimin akıl çemberinden sen yoksun biliyorum sen yoksun.

Günün doğuşuyla düşlerim geceyi kovalarcasına umudun peşinde koşarken, umud işlenmiştir Kürdün mağrur yüreğine sonra akşam olurum yarının şarkısını çınlamak için, Diyarbekir olur yasaklı düşlerim, dört bir tarafa dağılırım vurulmuşum hayın bir pusuda.

Üşümüştür çocuk bedenim denizin mavi bereketinde bir kentin kıyı sahilinde yüzümü insanlığa çevirirken, günahkârdır artık bütün sular çocukluğumu benden çaldılar insan tacirleri.

Oysaki sen beni kayıp adreslerde arar durursun bir yanım Gercüş\'te yeşil gözlü Veysel olur özüme dönerim, bir yanım Dicle kadar güzel ve hüzünlü hasretle seni beklerim Botan\'ın en ucra köşesinde.

Ben bilge yürekli Tahir kurşunlara vurulur masum gülüşüm çığlıklarım hüzne karışıp Kürdistan olurken, Arîn\'e yaram kalır, sen ise yasımı tutarsın Sur\'un arka caddelerinde.

Ben artık bir sığıntıyım sömürge ülkemde anamın asi yüreğine tutunmuşum bir bodrum katında umudu ve ışığı düşlerken, belki birileri duyacaktır çığlıklarımızı, birileri bize güneşi avuçlayıp getirecektir ölüm usul usul üstümüzü örterken. Sen rüzgâra sal acılarımızı Mahabad\'a, Dersim\'e, Helepce\'ye ulaştıracaktır kabuk bağlamış yaralarımızı tanır bilir bu topraklar acılarımızın rengini.

Evet ben Kürt anayım kadifeme işlemiştir asaletim şalımı ayaklarınıza serdim bitsin bu kavga diye Muhemmed İsa aşkına bitsin bu zulüm bitsin.

Ben Dewreş olur yollara vururum kendimi Şakıro\'nun dokunaklı sesinden söylenirim Kürdün ağıdını, sen ise umudun peşinde yeni yolculuklara çıkmışsın Kürdün yarasına melhem olmaya.

Dedim ya Şertefin\' de çocukluğumu bıraktım, uzaklar ise gençliğimi çaldı benden not düşersin son durağa ben giderken dostlara selâm olsun...