Bir halkı düşünün ki son kırk yılını düşük yoğunluklu çatışmalarla geçirmiş, on binlerce yürekli insanını bu ülkenin yaslı ve yaralı topraklarına emanet etmiş, güne ve güneşe ağıt ve zılgıtlarla uyanıyorsa akıl ve vicdan sahibi insanlardan kayıtsız kalmalarını beklemek mümkün müdür?

Yine bu düşük yoğunluklu çatışma bir çoğumuzun düşünce dünyalarımızdaki fay hatlarının kırılmasına ve bu coğrafyada her türlü insani erozyonun yaşanmasına sebep olurken, bizler bu savaşın mağdurları Kürt tarafı olarak yaşanan çatışmaların yöntem ve metodları üzerinde konuşup tartışmayalım mı? Yada sus pus olup kendi hanelerimize mi çekilelim?

Muhammed İsa aşkına bu kadim topraklar Apê Musa\'nın, Vedat Aydın \'ın, Tahir Elçi \'nin şahadetlerine tanıklık etmiştir. Bu şiddet sarmalı son bulmadıkça da ne bu ölümlerin üzerindeki sır perdesi aralanacak nede bu acılar son bulmayacaktır.

Özelliklede son iki yılda yaşanan çatışmalarla birlikte Kuzeyde ki Kürt ulusal siyaseti ciddi tahribatlar yaşayarak en az elli yıl gerilemiştir. Başta Sur olmak üzere Silvan\'da, Nusaybin\'de, Şırnak\' ta ve daha birçok yerde taş üstünde taş bırakılmayarak Kürt toplumuna bilinçli olarak savaş sendromu dayatılmaktadır.

Bu savaş sendromunun fiziki, alt yapı tahribatları belki kısa zaman diliminde aşılabilir ama psikolojik, olumsuz moral yansımalarını gidermek yılları alacaktır.

Öyleki Kürt toplumu hiçbir zaman olmadığı kadar kendi içinde birbirine karşı şartlanmış müsamaha ve tolerans kültürünü yitirmekle yüz yüzedir. Bu durum öyle görmezden gelinecek ve hafife alınacak bir vaka değildir.

Unutulmamalıdır ki Kürt halkı sosyal kültürel devinimini başarıyla sonlandırmış bir ulus değildir bunun siyaset sosyolojisindeki karşılığı iç dinamiklerin çatışmasıdır. Bundan dolayıdır ki biz Kürtlerde kavram kargaşası ve bir sürü kısır döngü politik çelişkiler yaşanmaktadır.

Uygar toplumlar ulusal devrimlerini yaşarlarken, beraberinde sınıfsal kültürel ekonomik dönüşümlerini kısa zaman diliminde çözerek bu sorunun üstesinden gelebildiler. Bizde bu durum adeta her gün biraz daha derinleşen dipsiz bir kuyuya benzemektedir.

En basit örnekle özgürlük mücadelesi veren bir halk bu kadar mı liberalizmden bihaber durabilir? Yada demokrasi mücadelesi verdiğine inanan büyük yığınlar özgür birey kavramını görmezden gelerek birbirine karşı bu kadar mı rijid anti demokratik tavır takınabilir?

Devletsiz bir ulus olan Kürtlerde ulus kavramı kimilerine göre gericilik ve milliyetçilik olarak ayaklar altına alınırken, diğerlerine göre de verilen ve yaşanan mücadelenin esas kaynağı olarak el üstünde tutulmaktadır.

Bugün Avrupa Birliği \"Europe Des Nations\" ( Ulusal Birliği ) olarak kabul görmektedir. Batı modernizmi çıtayı ne kadar yüksektir ise yükseltsin hiçbir şekilde öznel ulusal değerlerinden asla taviz vermemektedir. Doğru olanı da budur toplum langajıyla \"Herkes kendi çöplüğünden sorumlu, herkes kendi toprağının sahibidir.\"

Resmi görüş ve statik sol ideoloji toprak reformu adı altında Kürt halkının ana dokusuna zarar vererek egemen devlete bilerek hizmet ettiler. Sınıfsız sömürüsüz toplum adı altında Kürt ulusunun genleriyle oynayarak korkunç tahribatlar yarattılar. Sanayisi olmayan kapitalizm evresini yaşamamış bu halka marxist stalinist söylemler üzerinden dar bir gömlek giydirildi.

Acı olan şu ki bin bir emekle büyütülen, okutulan Kürt gencini ideolojik zehirle nötralize ederek bu genci öncelikle ailesine çevresine karşı kullandılar. Bilerek ve inanarak resmi ideolojiyi zehirli yılan gibi spontane komünal olan Kürt ailenin içine saldılar. Ne yazık ki bu acı durum bugün halen daha sürmektedir.

Cumhuriyetin her döneminde Kürtler terörize edilerek savaş sendromu yaşatıldı bütün olumsuzluklara rağmen Kürtler özlerine ulusal değerlerine sıkı sıkıya sarılarak ancak ayakta kalabildiler.

Bugün hiçbir zaman olmadığı kadar daha çok siyasal mücadelenin yöntem ve metotları üzerinde durularak her türlü şiddet eyleminden uzak durulmalıdır. Bugün ki konjonktürel şartlardan dolayı silahlı mücadele Kuzey Kürdistan\'da devlet terörizmini devlet bazında meşru kıldığı gibi savaş baronlarını beslemekten ve Kürtlere zarar vermekten başka hiçbir işe yaramayacaktır.

Kalbim ve vicdanım Başur için çarparken, yüreğim Bakur, Rojava ve Rojhilat için kan ağlamaktadır. Unutulmamalıdır ki bizler bir bütünün dörde bölünmüş parçalarıyız. Bu yüzden de bu coğrafyada yaşananlara dair kimseler bizden sus pus olmamızı beklemesin...