biliyoruzki, Kürdistan var olduğu sırada Türkiye, Irak ve Suriye devletleri henüz yoktu. Irak, Suriye ve Türk işgal cumhuriyetleri Kürdistan\'ın parçalanması üzerine inşa edildiler. «Kurdistan, 1639 tarihinde imzalanan Kasr-ı Şirin atlaşması ile ikiye, 24 Temmuz 1923 tarihinde imzalanan Lozan Antlaşması ile birlikte dörde parçalanmıştır.» Beşikçi Hoca,Türkiye bir ulus adı değil, bir devlet adıdır, belirlemesi bu tarihsel gerçeğin ifadesi oluyor.

Kuzey Kürdistan bölgesi Koçgiri, Zilan, Dersim, jenosidleriyle Türklerin asırlık sömürgesi haline gitirildi. Ayni sömürgeci politika Doğu, Güney ve Batı Kürdistan parçalarına\'da uygulandı. İran Kürdistan\'ında periyodik kitlesel katliam ve idamlar güncelleşmesi, Suriye Kürdistan\'ında uygulanan diktatörlüğün yanında bir milyona yakın Kürdün vatandaşlık kimliğide dahil her türlü insani haklardan yoksun bırakılması ve Irak Baas rejimin Enfal ve Helepçe jenosidleriyle sömürgecilik bütün Kürdistan coğrafyasında sistemleştirildi.

Günümüz modern dünya\'sında siyasi temsilin anahtarı ulusal bağimsizliktir. Bir milletin kanıtı, patenti onun dili, edebiyati ise, ulusal bayrağı ile temsili siyasi bağımsızlığıdır. Bunun yolu modern eğitim ve her bakımda çağın gereklerine uygun pozitif donanımdır. Kürdler çok kırıldı. Mayınlı tarla, dikenli tellerle birbirinden kopartılan Kürdler, asimile ve inkâra tabii tutuldu.

Kürd Milletini öyle bir parçaladılarki, Kürdler bir asırdır bağımsız devletini, Kürdistan\'ı kuramıyorlar ve kendi topraklarında tedirgin ve statüsüz yaşıyorlar. Kuzey Kürdistan\'ın kurtuluşu, kendisine feda edilmesi gereken liderin kurtuluşuna endekslenmesi sözkonusu statüsüzlüğü bir bilinmezliğe uzatmıştır. Demekki milletlerin bağımsızlık hedefi ve ulusal kurtuluş yolunun genel teorik doğrular bazında belirtilmesi varılacak hedef için yeterli olamiyor.

Görünen o ki, sömürge ulusun entelektüelleri ezilen ulus halkını kendi geleceğini belirleme ve çağa uygun milli duygularla donatma faaliyetini süreklestirmezse işgal ve sömürgecilik defedilemez. Zira emperyalist aşamayla birlikte vucut bulan ve günümüze kadar gelişen bütün anti sömürgeci mücadeleler milli argümanlar temelinde başardılar.

Kürdistan bağımsızlık siyasetinin hedeflenmesi ve gereğinin yapılması için çabalanması her şeyden önce ulusların kendi geleceklerini belirleme mücadelesine duyulan saygının bir ifadesi olarak kavranmalıdır. Bütün milletlerin yaşadığı bu uluslaşma evresinin Kürdler için savunulmaması sömürgeciliğe biat siyasetidir. Kürdlerin Ulusal geleceği sorunlu politikacıların, takıntılı liderlerin siyaset malzemesi yapılmamalıdır. Zaten bu tip siyaset modelleri savunan lider veya örgütler, türlü düşünceler laboratuarı olan toplumsal,ulusal mücadeleleri öz dinamikleri üzerinde nihayi başarıya götürmeye muktedir olamiyorlar.

Ulusal özgürlük paradigması yanlış sonuçlara veya sömürgeciliğin yedeğine düşürmek için kullanılmamalıdır. Kürdlerin somut talebi bağımsızlıktır. Ortadoğunun renkli ve yerleşik Milletlerinden olan Kürd halkı, bağımsızlık için mücadele ediyor. Diaspora ve Kürdistan\'ın dört parçasında yaşayan hangi Kürde mikrofonu uzatırsanız bağımsızlık diyorlar.

Çözümsüzlük Süreci !

Kuzey Kürdistan\'ı, Türk işgal ordusu ve sömürgeci valilerle yönetme devamı ve faşist kemalist cumhuriyeti türk islam sentezi ile Kürdlere pazarlamanın adı çözüm sürecı olmuş ! Sömürgecilerin Küdleri kullanma, yanıltma yöntemlerı değişmiş fakat algı değişmemiştir. Kürdistanın Kürd milleti tarafından yönetilmesi temel bir ulusal ve insan hakkıdır.

AKP hükümeti Abdullah Öcalan\'ın ziyaret, avukat görüşmesini bile kürd çözümün bir maddesi haline getirmiştir. Bu yanlış siyasetin mimarı elbette yalnız başına AKP hükümeti değildir. Öcalan, PKK ve BDP yönetimlerin rolu yadsınamaz. Kürd tarafı mağdur ve haklı cephesi olduğu halde haksiz duruma düşürülmüştur. Kürdistan meselesi, Kürd heyetiyle birlikte üçüncü tarafın gözetiminde çözüm ve müzakere yoluna gidilseydi bu gün sonuç farklı olacaktı.

Türk koloniztörlerin Kürdistan planı mutlaka bozulmalıdır. Tek taraflı yönetim, sömürgeci ile sömürge ilişkisidir. Türk ordusunun Kuzey Kürdistan\'daki işgalcı varlığına son verilmelidir. İnkâr ve savaştan beslenen sömürgeci kurumlara hiç bir kürd hizmet vermemelidir. Vergi verilmemesi, askere gidilmemesi kampanyasıyla kitlelerin seferber edilmesi bir insan hakkıdır. TC\'nin sömürgeci niteliği, Kürdistan\'ın sömürge statüsü eldeki medya araçlarıyla halka doğru aktarılsaydı TC\'nin ömrü bu kadar uzamayacaktı.

Kürdlerin toplumsal, siyasal ve insani haklarını gasp eden, yakın tarih itibariyle soykırımdan geçiren yüz yıldan beri şiddet, hapis, sürgün ve zor gücüyle yöneten, zengin kaynaklarıyla türk şehirlerini kalkındıran, vergi adı altında haraç toplayan, çocuklarını zorla askere alan, dilini yasaklayan Türk Cumhuriyeti devletinin Kürdlerle ilişkisinin adı sömürgeciliktir.

İsmail Beşikçi kırktan fazka kitapla ve ağır bir bedel ödeyerek bu olguyu sosyoloji bilimiyle somut olarak analiz etmiştir. Her meslekte onbinlerce insan Kürdistan\'ın bağımısızlığı, özgürlüğü için haps edildi, sakat bırakıldı ve öldürüldü. İzlenen yanlış politikalarla çözümü ağırlastırılan Kürdistan meselesi Abdullah Öcalan\'la haps edilememelidir.

Kürdistan ulusal özgürlük meselesi Öcalan\'ın müzakeresi meselesi olmaktan çıkarılmalıdır. Kürdistan cephesi adına bütün sorumluluğun Abdullah Öcalan\'a bırakılması büyük bir sorumsuzluk ve apolitik bir tutumdur. Adına tek taraflı müzakere denilen bu sürecin tek iyi yanı, herşeyin başına bir demokrasi sözü konulan o gayrı ciddi istekler için gerillaların ölmemesidir.

Kürdlerin enerjileri «Bagok dağında festival yapın, şu kadar komusyon kurun, demokratik islam konferansı toplayın, emanet teslimi,» gibi boş şeylerle tüketilmesi doğru değildir. Anti sömürgeci ulusal bir strateji temel alınmadan, ve üçüncü tarafın müdahilinde karşılıklı heyetler düzeyinde bir müzakere yapılmadan TC\'nin dalevereleriyle başa çıkılamaz. Kuzey Kürdistan cephesiyle türk devleti arasında yaşanacak bir müzakere güvenilir bir uluslararası heyetin gözetimiyle yürütülmelidir.

Türk başbakan Recep Tayyıp Erdoğan o kocaman boyuyla onbir yıldır Kürdlere yalan söylüyor. AKP hükümetin Kürdleri oyalama, bölme ve birbirine düşürme riyakârlığı Kürd Milletini bir yol ayrımına getirmiştir. Kürtdlere bıkınlık getirmek, bağımsızlık, Federasyon isteklerinden bezdirmek, Kürd dil eğitimin olmazlığını gündemleştirmek,Türk sömürgeci orduyu Kuzey Kürdistan\'da çekmeyi tartışma dışı bırakmak ve Kürdleri türk islam sentizine örgütlemek AKP\'nin hedeflerindendir. Ölümü gösterip sıtmaya razi etmedir. AKP\'nin iyi Kürd kötü Kürd manipulasyonu,Yavuz Sultan Selim\'den, Mustafa Kemal\'e uygulaya gelen namert bir politikadir.

Kürd dil eğitimin özel okullarla sınırlanması, yani 2002\'de çıkartılan kürdçe kurslar yönetmenliği biçiminde tekrarlanması, Kürdleri sınama, sömürgeci satatüye alıştırma politikasidir. Barışçıl süreç adı altında Öcalan\'a dikte ettirilenlerin kamuoyuna aktarılması bu oynun bir parçası olarak yürütülüyor. Kendi topraklarında yabancı, iltica statüsünde tartışılan 30 milyon Kuzey Kürd\'ün getirildiği durum ve statüsüzlüğü içler acısıdır.

Onbinlerce kürd\'ün yaşamına, esir düşmesine ve milyonlarca kürd\'ün göçertilmesine sebep olan Kuzey Kürdistan\'ın Özgürlük, bağımsızlık mücadelesi müzakere adı altında içi boşaltılmaya devam edilirse, muhataplık seviyesi kiriminel MİT dairesi seviyesini aşmayacaktır. Buda Kürd mileti ve ulusal hareketi için unutulmayacak bir siyasi utanç olarak okunacaktır. Zaten son on yıldır yapılan siyaset kürd milletini ve direnişçilerini yeterince rencide etmiştir.

Kemalist sömürgeciliğin türk islam senteziyle «yumuşatılarak» sürdürülme operasyonu ve Sömürgeci başbakan\'ın, Öcalan\'ı istediği gibi yönlendirme politikası bir alışkanlık halini aldı. Görünen o ki, PKK yönetimide bu durumu kabullenmış durumda. Farklı bir formatla tekrar başa sar politikası bu alıştırmanın devamı oluyor. Özgürlük mücadelesinden vaz geçirilmeyen binlerce kürd siyasetçinin keyfi uygulamalarla yıllarca esir muamelesine tabii tutulması, Kürtçü kadroların elimine edilmesi, Öcalan\'la örgütün kontrol altına alınması söz konusu operasyonun halkalarındandır.

Kürdler adına Kürdlerin devlet istemediğini belirtmeyi politika zanedenlerden cesaret alan AKP hükümeti\'nin «demokratikleşme» paketinde sömürgeciliğe devam çıkmıştır. Seçilmiş veya gücü elinde bulunduran kürd siyasetçilerin ulusal kurtuluş iradeyi, tutuklu lidere endekslemeleri, sömürgeci devlet hükümetinin işine yaramış ve AKP hükümetinin Kürd politik potansiyeli ile birlikte bütün Kürdleri içi boş «demokratikleşme» paketiyle oyalamaya sevk etmiştir.

Türklerle Kürdlerin eşit haklar temelinde birlikte yaşama espirisi, türk yöneticilerin asla gövenilmeyen sözlerinden ibaret gören, bir çok kürt lider ve siyasetçisi yedikleri kazıklara rağmen retoriğe devam etmeleri gerçekten esef vericidir. Herkes bilir ki, sömürgecinin hukuksuzluğuyla, sömürgenin hukuku savunulamaz. Sömürgeci, sömürge antigonizmasının doksan yıl boyunca Türk ve Kürd\'ün «din kardeşliği riyakârlığıyla isimlendirilmesi büyük bir alçaklıktır.

Kuzey Kürdistan halkı bağımsızlık mücadelesinde elli binin üzerinde şehit vermesine rağmen ulusal bir statüye sahip olmama durumu, Rojava Kürdistan\'ında tekrarlanmamalıdır. Bu mücadelede milyonlarca insan ruhsal ve fiziksel olarak yaralanmış, sakatlanmıştır. Beş milyon\'a yakın insan evlerini terk etmiş, göçe zorlanmıştır. Küdistan\'ın genelinde işkenceden geçmeyen Kürd kalmamıştır. Bütün bu yaşanan ağır bedellere rağmen Kürdistan namına bir kurumlaşmanın yaratılmamış olması korkunç bir durumdur. Zulum merkezlerine dönüşen bölge devletlerin yenilenme veya yıkıma gebe kalmaları bütün halkların yararına olacaktır.

Federal Kürdistan Bölgesi.

Federal Kürdistan Bölge yönetimin, fiilli ve resmi konumuna rağmen Türk bayrağı altında karşılanmaları ve şirket patronları gibi karşılanmaları kürdlere dokunuyor. Doğu, Güney ve Batı parçalarının ulusal özgürlük politikaları Ankara, Tahran ve Şam sömürgecilerin yönetememe krizini derinleştirmek ve Kürdistan\'ın bağımsızlık siyasetini. kolaylaştırmak olmalıdır.

Federal Kürdistan Bölgesi barış, özgürlük ve demokratikleşmenin yanında ekonomik olarakta kalkınma hedefini sürdürdü. Kürdistan hükümeti bu fiilli devlet pozusyonuyla güvenliğini sağlarken, mevcut devlet filiyatini resmileştirmede bir hayli gecikmesindeki etken, TC ve İran sömürgeci devletlerin engel, tehdit ve şantajları olarak görülüyor.

Özellikle Türkiye, İran gibi diktatörlükle yönetilen bölge devletlerle ekonomik, politik, diplomatik ilişkiler münasebetiyle gereçekleşen resmi görüşmelerde, Federal Kürdistan Bölge Başkanı Sayın Mesud Barzani ve hükümet yöneticilerin, Kürdistan ulusal bayrağıyla temsiliyet bulmaması Kürd ve dostları için son derece rahatsız edici olduğu iyi not edilmelidir.

Federal Kürdistan Bölge Başkanı Sayın Mesud Barzani ve hükümet yöneticilerin temsil ettiği Kürd Millet mirasını bütün ulusal sembolleriyle bütünleştirmede Kürd milletin taktir ve onayını almışsa bu iradeyi Kürdistan hükümetin politik, diplomatik ve ekonomik ilişkilerine resmi düzeyde de yansıtmalıdır. Son yirmi uç yılda ulusal geleceğini kendi bayrağı altında tayin eden, ancak milli ekonomik sermayesi üzerinde henüz bütün pazarlık hakkını ve bu temel üzerinde sürdürebilecek bağımsızlık siyasetini bütünüyle sürdüremeyen Kürdistan Federe Bölgesi, savunmasız insanların sığınağı olma özelliğiyle ortadoğunun demokratik ülkesi olma çabası elbette önemlidir.

Fakat diğer parçaların özgürlüğüne hizmet edecek birleşik ulusal kurtuluş siyasetin amaçlanmasıyla gelecek garantisi ve kazanımları teminat altına alması çok daha önemli ve doğru olacaktir. Bunun\'da yolu, toplumun yarısı ve diğer yarısının\'da annesi, yoldaşı ve yarı olan kadınların pozitif eğitimin öncelenmesi ve anayasal haklarla her kademede bulunma, yönetme hakkının kayıtsız, şartsız savunulmasıyla başarılır.

Rojava Meselesi!

Rojava, Koparıldığı parçalarla nihai olarak bütünleşme siyaseti izlemelidir. Güney Batı Kürdistan fiilen Suriye rejiminden kopmuştur. Ancak yanlış bir siyasi kararla yeniden Suriye devletinin denetimine açılmaması gerekir. Bu gün Kürdistan\'ın bir parçası Bağımsı0z bir devlet olsaydı, bütün devletler Kürdlerin aleyhinde bu denli açık tavır alamazdı.

Bölg devletleri üzerinde çeteleri destekleyen ABD, AB devletleri, söz konusu çetelerin bölgede hakim olmsı halinde kendi devlet çıkarlarınında tehlikeye girebileceğini düşünerek desteklerini geri çekmeleri sonucu Kürdlerin de hesap dahiline alındığı bir güçler dengesi oluşmuş fakat siyasetten hak ettiği yere oturmamıştır.

Mevcut dengenin oluşumunda Kürdistan Federe Bölge yönetiminin rolü yadsınamaz. Hevler\'in bütün Rojava\'lı siyasi merkezleri tek çatı altında hareket etme istemlerine ev sahipliği yapması önemlidir. PYD yönetimi Rojava\'da vucut bulan ulusal birlik ruhunu doğru okumalı ve bu tarihi fırsatı bütün Kürdlerin ortak tecrubesiyle değerlendirmelidir.

Rojava Kürdleri kendi bölgelerini koruma altına alma mücadelesinde tedirgin olan Türk sömürgeci cumhuriyet yöneticileri artık İran, Irak, Suriye devlet yöneticileriyle eskide olduğu gibi anlaşarak Kürdleri imha edemiyor olması, yeni taktiklerle birbirine düşürme politikasına yöneliyor. Söz konusu Kürd düşmanliğini elkayde, elnusra gibi para militer çetelerı silahlandırıp Rojava Kürdlerine saldırtma ve Kürdistan Federe Bölgesiyle ahpaplaşma hedefi tehlikeli, riyakâr bir politikadir.

Türk, Fars, Arap terör devletlerin karşılıklı oluşturdukları ekstremist dinci ve terörist çetelerle bir hakimiyet savaşına tutuşmları isabetlidir. Bu sömürgeci faşist rejimlerin bölgesel hakimiyet savaşında Kürdler taraf olmamalı ve işgal altındaki topraklarını kurtarma hedefinden şaşmamalıdır.

Sömürgeci bölge devletleri Kürdlere soykırım\'da dahil her türlü kötülüğü uyguladı, bu barbarlığa tepki vermeyen türk, Arap, Fars halkı\' hükümetleriyle birlikte Filistin\'i, hizbullahları, savunduklarını ve kiralık katiller olarak elkayde, Elnusra gibi zebani sürüleriyle birlikte Rojava\'da Kürdleri katletmek için cihada gitiklerini\'de biliyoruz.

Aslında Kürdistan halkı ulusal geleceğini tayin edecek olgunlukta ve bütün parçalarda kendi kendini yönetebilecek ulusal birliğe ve objektif koşullara sahiptir. Ancak Kürd millet iradesi bağımsız devlet kurma hukuku doğrultusunda yönlendirilmeyince en sıradan akademik ve dil eğitim hakkı bile pazarlık konusu haline getirilir.

[email protected]

15.03.2014 Bu makalede yer alan fikirler yazara aittir ve Nerina Azad'ın editöryal politikasını yansıtmayabilir.