Hekîm, siyasetmedar, wekîltîya gel, lêkolinvan, nîvîskar…hvd. İnsanê Hêja û bi rûmet Dr. Tariq Zîya Ekincî çû ser dilovanîyê. Rûspi û şêwirmendekî (bilge) bi hêlemêlbû. Dr. Tariq Ziya Ekinci. Jiyanaxwe, di alî mafê kedkarî, millet û civakê bindest dimeşand. Di alî nîvîs û şopandina entelektuelî de xwe gelek pêşda biribû. Kek Tariq, rewşenbir û entelektûelek gelek hêjabû. Naskirinamin û wî, di çend konferansê sîyasî û sosyolojik de çêbû. Me di naberêde hev naskir. Li ser psîkolojîya gelê bindest û civakê kû di bin dar û zixtên kolonyalizmê de dijîn, li ser xerabûna psîkolojîya wan gelek lêkolîn kiribû. Anekdotek gelek balkêş li darxist. “Min fakulta tıbbê xelaskir û ez bûm doktor, li Tirkîyê, doktor û hekîma xwedîyê diplomayê wan bi pêçîya didan nîşandin. Ez mezûnbûm jiminre gotin; "Emê tayînate derxin Izmir’ê, Stanbolê, anjî Trakyayê. Bi dilêteye?" Min got na. Ez dixazim, Dîyarbekir, anjî Mêrdînê de xizmet bikim. Berpirsîyar li nav çavêmin nihêrtin û gotin tû dînî. Li wan dera, kes naçin doktor. Nexeşxanaji tûnene.”

“Çi gotin min got na. Tayinamın, bi daxazamın derxistin Mêrdînê. Min dest bi xebatê kir. Roja sêyemin, du jinê Kurdê sereke (60-65 sali) ketin hǔndir. Li hev û li derûdoraxwe bi mahcûbî dinêrin. Min bi Kurmancî; “Keremkin ka çi gazinêwe hene xaltî.” Hawê ku însanê ji xew veciniqe, li hev nihêrîn û gotin; “Bi limin kurê!! Ev zilam ne tixtore. Bi kurmancî dipeyîve” Di pozêxwede kûr binaxwe send û berda, limin fetilî û got; “Ev jibo miletekî trajedîyek gelek mezine. Dagirkerê kolonyalist mêjîyê gelê bindest tim wûsa diçeliqînin. Loma civatê kolonyal bixwe nebawerin. Di mêjîyê ew jina Kurd de jî “Kurd, nabe kû bibin doktor. Kurd emele, bekçî, xulam û kapıcî ne”

Kek Tariq, dirokbû. Sed sal jîyanaxwe domand. Welatparezek hêjabû, Serwetaxwe, jobo şopamdına netewa Kurd bê xerçkirin hîbeyê Weqfa İsmail Beşikçi kiribi. Li huzûra cenabêwî ez beşnaxwe li ber ditewînim. Bila serê gelê Kurd û dostû hezkirinêwî saxbin.