14 ve 28 Mayıs 2023 tarihlerinde yapılan son seçimle artık 40 yıl sonra PKK macerasının

sonuna doğru gelindiği ve Kürt milletinin maddi ve manevi olarak bu ölümcül ve imha edici

kâbustan uyanma safhasına girildiği kanaatindeyim.

Bunu biraz detaylandıralım isterseniz:

Öcalan’ın, Şubat 2002 tarihinde çarpıcı itirafına bakar mısınız;

“ (Mücadelenin) başından beri benim böyle bir toprak koparma isteğim hiç olmadı.

Yanımdaki insanların bu tür amaç taşıdıkları söylenebilir. Ama ben hep içimde bunları

alaya aldım. Hatta devlet için tehlike arz eden bu düşünce sahibi insanları devletten çok

ben bitirdim. Devleti tehlikeli bir ortama sürüklemedim.

Devlet için tehlikeli olabilecek bir soruna (devlet adına) el atıp, devletin bu konuda duyarlı

olmasına çalıştım. Kaldı ki bizim önderliğimizle bu soruna el atılmamış olsaydı, devlet daha

büyük bir tehlikenin içine sürüklenecekti. Üstelik benden daha önce buna talip insanlar

vardı. Ama bunları (biz) tasfiye ettik. ”

(Şubat 2002 tarihinde İmralı Görüşme notlarından)

Siyaseten Öcalan’ın projesi bu iken, acaba Kürtlüğü ve Kürt milletinin milli duygularını

kullanarak Kürt toplumunun dönüşüm projesi neyi amaçlıyordu? Bir de çok çok özet olarak

ona da bakalım:

Öcalan’ın; Kemalist Ergenekoncuların egemenliğinde olan süreçte yazdığı; “İmralı Sümer

Rahip Devletinden Demokratik Uygarlığa” adlı kitabında ki şu ifadesine bakalım;

Öcalan: “Bizim din ile ilişkimiz yok. (Kürt) Halkımız Tanrı’dan (Allah’dan) (İslam) ideolojiden

kopmalıdır. Ben çok uğraştım sonunda Tanrı’dan (yani Allah’tan) koptum. Tanrı’yı (Allah’ı)

aştım. Böylece Abdullah Öcalan olabildim.

İslam kadınımıza bir şey vermemiştir. Bunun yerine SOSYALİST AHLAKI koyacağız” diyor.

Müslüman Kürt milletine biçtiği elbise ve biçtiği ahlaka bakar mısınız?

(Abdullah Öcalan; Sümer Rahip Devletinden Demokratik Uygarlığa, Cilt 1, sayfa 204 Aralık 2001)

Buna ilaveten Selahattin Demirtaş da;

“Biz AKP usulü başkanlık sistemini asla kabul etmeyiz. Barışın şartı başkanlık değildir ve

böyle bir şey olamaz. BDP eş başkanı olarak açık söyleyeyim: Anayasada özerk Kürdistan

deseler (ve yazsalar), Kürtçe anadilde eğitim serbesttir diye açıkça yazsalar ve bunun

karşılığında da anayasanın bir maddesinde başkanlık sistemi yazsalar, biz o anayasaya evet

demeyiz. Daha nasıl açık söyleyeyim ki!”

(22.04.2013 tarihli Odatv.com)

Yine Demirtaş;

“Doğrudur, eğer derdimiz sadece Kürtlerin hakları olsaydı bir yolunu bulup Erdoğan’la

anlaşabilirdik, ancak, diğer halkların sorunu çözülmezdi. Kimse kusura bakmasın biz

demokrasi mücadelesi veriyoruz” diyor.

(22.03.2016 tarihli İMC TV ve İlkehaber.com sitesinden)

Bugüne kadar PKK, Öcalan ve yavru Öcalan olan Salahattin Demirtaş ile ilgili çok sayıda yazı

yazarak onların bir şebeke olarak Kürt milletine karşı sergiledikleri ihanetleri, kendilerinin

ağızları ve yazdıkları ile sağlam belgelerle ortaya koyduk. Hiçbirisine itiraz eden de olmadı.

14 ve 28 Mayıs 2023 tarihlerinde yapılan son seçimle artık 40 yıl sonra PKK macerasının

sonuna doğru gelindiği ve Kürt milletinin maddi ve manevi olarak bu ölümcül ve imha edici

kâbustan uyanma safhasına girildiği kanaatindeyim.

Peki, bu nasıl olacak? Ve Kürtler bu durumda ne yapmalıdır? Kısaca ona bakalım.

Dünyada bir genelleme vardır: “Gömleğin ilk düğmesi yanlış iliklenirse diğer düğmeler de o

yanlışlık üzerinde iliklenmeye devam eder.” Hele ki bu yanlışlık bilerek yapıldıysa artık onun

önünü almak mümkün değildir.

Bir önceki “14 Mayıs Seçiminde, Kürtler Ne Yapmalıdırlar?” başlıklı ve 11.5.2023 tarihli

yazımızda şunu yazmışız:

“Burada Kürtler için iki tavır söz konusudur;

1– Kemalistlerin sözlerine kanarak Erdoğan’a cephe alan Kemalistlerin egemenliğine giren sol

cenahtaki Kürtler, Kemalist Kemal Kılıçdaroğlu’nun seçilmesini, kendileri için ölüm kalım

seviyede önemli görüyorlar. Bunu varlık sebebi olarak görüyor, hesaplarını ona göre

yapıyorlar.

Peki, Kürt milleti ve geleceği için işin gerçeği böyle midir? Ben böyle düşünmüyorum. Hatta

Kemal Kılıçdaroğlu’nun seçimi kazanması demek, en iyi ve en iyimser ihtimalle, Kürtlere,

Kürtlerin milli davalarına ve toplumsal geleceklerine (yıkım, sefalet ve toplu olarak

asimilasyona uğramalarının dışında) 33 yıllık rutin Kürt siyasetinin devam etmesi demek

olacaktır.

Nitekim Bir gazeteci Kemal Kılıçdaroğlu’na; “Kimileri Kürdistan’ diyor rahatsız oluyor

musunuz?” sorusuna yanıt olarak “Kürdistan lafından ben de rahatsız oluyorum. Benim

ağzımdan hiç bugüne kadar böyle bir şey duydunuz mu?” ifadelerini kullandı.

https://www.rudaw.net/turkish/middleeast/turkey/231220216

2- Peki, ister askeri olsun, isterse siyasi olsun, Erdoğan’ın baskısından dolayı adeta nefes

alamaz duruma düşen PKK siyaseti, Kılıçdaroğlu seçimi kaybederse ne olacak? PKK siyaseti

açısından sonun başlangıcı olacaktır. PKK siyasetinin bitmesi ile siyaseten Kürtlerin önü açılır.

Kürtler bu durumda dünyadaki dostlarını da arkalarına alarak, kendileri için yeni bir siyasi

oluşumun arayışına girebilirler. Kürt halk tabanına dayanacak, aklı başında, olgun ve milli

düşünen Kürt milleti için yeni bir siyasi temsiliyetin doğması mümkün olabilir. İşte asıl o

zaman, sözde değil de gerçekten Kürd’ün geleceğinde ve siyasetinde “her şey daha güzel

olacaktır.”

Nitekim 14 ve 28 Mayıs 2023 tarihlerinde yapılan seçimde Kürt milletinin PKK’ye ve onun

desteklediği siyasete yüzde 25 oranında oylarını azaltarak sırt çevirdiği görülüyor. Bu siyaseti

yürütenlerin birbirlerine girdiğini, bunun neticesinde Selahattin Demirtaş’ın başarısızlığını

itiraf ederek aktif siyasetten ayrıldığını da gördük.

Açıktan ve şevkle Kemalistlerin taşeronluğuna soyunan PKK siyasetinde durum bu iken,

Kürtler bu beladan nasıl kurtulabilir, kurtulmaları için ne yapabilir?

Kürt milleti son iki yüzyıldır hem kültürel hem de yaşamsal bir soykırımdan geçirilmektedir.

Bu durum Osmanlı sultanı 2. Mahmut’tan bu yana, özelikle de Kürtlerin yokluğu üzerinde

varlığını sürdürmeyi hedefleyen Kemalist rejimin egemen olduğu son yüz yılda bu soykırım

daha belirgin bir biçimde hissedildi, hissedilmeye devam etmektedir. Tabii ki tüm bunların

tarihsel süreç içerisinde medeni olarak bildiğimiz Batılı devletlerin projelerinin bir sonucu

olduğu gerçeğini de yadsıyamayız. Fakat buna rağmen, başka bir gerçek de var ki; Kürtlerin

kurtuluşu da ancak yine medeni olarak bildiğimiz Batılı devletlerin desteği ve onayı ile ancak

mümkün olabilir. Eskilerin dediği gibi: “kaybedilen bir şey, ancak kaybedildiği yerde

bulunabilir.” Hal böyleyken; Kürtler, toplumsal ve milli olan davasını, din de dahil, hiçbir

ideolojik angajmana kapılmadan, milli bir bilinçle ve pragmatik siyasi aksiyonlarla

yürütmelidirler. Kürtler, sorunun çözümü konusunda duyarlı Batılı devlet ve kuruluşları da

yanlarına alarak bu trajik kaderlerini değiştirebilirler. İşte biz de, Kürler olarak bu gerçeğin

peşine düştük ve bunu hayata geçirmeye karar verdik.

Kürtler olarak, ilk önce çözülmesi gereken sorunlarımızı Türk milletine anlatarak, onları ikna

ederek, daha sonra onları da yanımıza alarak ve hatta onların öncülüğünde sorunun çözümü

için Türk devletini muhatap alarak barışçıl, kazan–kazan yöntemiyle Kürt meselesinin çözümü

için çalışıyoruz.

Kürt Sorununun artık bir uluslararası sorun olduğundan kimsenin kuşkusu yok. Yine de biz

Kürtlerin sorunlarını öncelikle Türk devletiyle çözmesi gerektiğine inanıyoruz. Fakat Türk

devleti ile meselemizin çözülmesinden önce, Kürtler’in kendi aralarında çözmesi gereken

sorunlar olduğuna inanıyoruz. En temel sorun, -en yakın zamanda başlamasını umduğumuz-

yeni bir “çözüm sürecinde” Kürtler’i kimin temsil edeceği sorunudur. Bu süreçte en kritik

karar şu olacaktır: Kürtler’i, son dönemde tamamen Kemalistlerin angajmanına giren PKK mı,

yoksa Kürt toplumunun fıtrat ve toplumsal gerçeklerine uygun, buna ters düşmeyen yeni bir

yapılanma mı temsil edecektir?

Gelecek yazımızda, Kürt milletinin ekseriyetinin desteğiyle bu yeni temsiliyetin nasıl

oluşturulacağını anlatacağız İnşallah.

İrtibat ve yorumlarınız için:

[email protected]