Güney Kürdistan\'daki kazanımlar, Rojava ve İran\'da Mahsa Amini\'nin işkence ile öldürülmesinden sonraki gelişmeler ile Kürd sorunu Ortadoğu\'da giderek öne çıktı ve uluslararası önem kazandı. Türkiye PKK,APO, Demirtaş ve HDP üzerinden oluşturduğu yeni senaryoları çoğaltarak gündem oluşturup Kürt ulusal sorununu bir yüzyıl daha ötelemeye çalışıyor. Böylece Kürd sorununun her ne pahasına olursa olsun uluslararası planda ele alınıp gündeme getirilmesinede engel olmak isteniyor. Böylece yeniden yıllara yayarak asimilasyon politikasını devam ettirip Kürd varlığını, dilini ve ulusal bilinci eritme peşinde. İster başkanlık sistemi devam etsin, ister parlamenter sisteme dönülsün ikinci bir yüzyıl için öngörülen bu. Kısaca Türkiye\'de değişen bir anlayış yok.

Kürd\'lere ve ulusal haklarına yer verilmediği için iki ittifak arasında tercih yaparak taraf olmanın anlamı ve söylendiği gibi ülkedeki demokrasi mücadelesi açısından da bir yararı yok. Bir ülkede ezilen bir ulus varsa ezen ulusta bu edilmeden payını alır. Demokrasi, hak, hukuk, eşitlik ve İnsan Haklarını savunmanın sınır olmaz. Bu haklar bütün etnik ve inanç yapılarına eşit bir şekilde tanındığı oranda gerçek anlamını bulur. İki ittifakta da geleceğe dönük böyle bir anlayışın en ufak emaresi dahi yok.

Türkiye\'de seçim kazanmak millet vekili olmak için yetmiyor. Parlamentoda belirlenmiş bir yemini okumak şart. Yoksa yasalara göre millet vekili olunamıyor. Farklı olanların aslını inkar ettirmeye dayalı bir yemin. Sırf o yemini etmemek için millet vekili adayı olmak istemeyenler olduğu gibi inanmadıkları halde kimi takkiye, kimi taktik diyerek yemini edenlerde var. Böylece amaçladığı gibi tekçilik üzerine yazılı olan yemine meşruiyet kazandırılmış oluyor. İster takiyye, ister taktik denilsin siyasette bunun da bir sınırı olmalı. Ne yazık ki içilen yemin sonrası asgari ulusal ilkelerden geriye adım atmanın adı da artık taktik kılıfına büründü. Asgari ölçekte ulusal ilkelerden verilen ödünler eleştirildiğinde \"TAKTİK\" denilmeye başlandı ve UKKTH ilkesi bile unutuldu.

Bu taktiklerle bu güne kadar elde edilen kazanımların kısa vadeli çıkarlar uğruna heba edilmesini ve asimilasyonun devamını sağladığı gibi devam etmesi halinde \"aslını\" inkar ettirmeye kadar varacaktır.

Bilinmesi gereken ulusal ilkelerden vaz geçerek Türkiye partisi olma çabalarının siyasette alıcısı yok. Bunun her iki ittifakta da siyasi bir karşılığının olmadığı da artık görülmeli. Bu nedenle iki ittifakın adayları arasında tercih yapmaya da gerek yok. İki ittifak arasındaki iktidar kavgasında taraf olmak yerine Kürd\'ler asgari müştereklerde bir araya gelerek kendi ortak adaylarını çıkarmalılar.

Ulusal mücadelede muhatap sadece siyasi partiler değil devlettir. Bu siyasi partiler ile ittifak yapılmaz anlamına gelmiyor. Bütün partiler ile ittifak yapılır, ancak tek şart kurulacak ittifakın ilkeli olmasıdır.

EZİLEN BİR ULUSUN KENDİ KADERİNİ TAYİN HAKKINI TANIMAK YETMEZ.BU HAKKI SAVUNMADAN BİRLİKTE DEMOKRASİ MÜCADELESİ VERİLEMEYECEĞİ GİBİ SÖMÜRGECİLİĞE FAŞİZME VE EMPERYALİZME DE KARŞI OLUNAMAZ.

Ezilen bir ulus için emperyalizme karşı olmak her yurtseverin tartışılmaz görevidir. Ancak emperyalizme karşı olmak çıkara dayalı \"zorunlu\" ilişki kurmamak anlamına gelmiyor. Günümüz şartlarında bu mümkün değil.

Emperyalist ülkeler ile kurulan ilişkiye daha önceki bir yazımda kuyuya atılan Hz.Yusuf\'u örnek vererek açıklamaya çalışmıştım.

Kısaca efsaneye göre Yusuf\'u kıskanan abileri bir kuyuya atıyor. Kuyudan su çekmek isteyen köle tüccarları kuyunun dibinde Yusuf\'u görüyor. Yusuf köle tüccarlarının kuyuya sarkıttığı ipi pazarda satılacağı bilerek tutup kuyudan çıkabilmişti. Yusuf\'ta köleliğe karşıydı ancak ipi tutmasa kuyuda kalıp ölecekti. Ezilen bir ulusun emperyalist ülkeler ile kurması gereken ilişkiye bu şekilde bakıyorum,

ULUSLARIN KENDİ KADERİNİ TAYİN HAKKI\'NI SAVUNMAK,FAŞİZME KARŞI OLMAK VE ANTİEMPERYALİST MÜCADELE BİRBİRİNİ DESTEKLEYEN VE TAMAMLAYAN ÜÇ TEMEL İLKEDİR. TIPKI BİRİ OLMADAN DEVRİLEN ÜÇLÜ SAC AYAĞI GİBİ.